Wiersze

1                                                

 
 
                                           / Portret miasta  /

                                  Portret miasta naszego jak parasol                                                                                                                          otwarty dzielnic mozaika różnobarwna                                                                                                                  z czym się kojarzy w oczach przechodnia                                                                                                              co znaczy dla mieszkańca prawdziwie  od serca.                                                                                                  Powiązanie ma z hutą, z kopalnią ,                                                                                                                          czy z przemysłem jak dawniej a                                                                                                                                może z pejzażem na wpół wiejskim.                                                                                                                        Prowincjonalnym.                                                                                                                                                      Ten czas dawno minął obraz miasta się zmienił                                                                                                   wypiękniał inne oblicze jest widoczne                                                                                                                     wizerunek dziś bardziej nowoczesny.                                                                                                                     To widzę i dostrzegam każdego dnia                                                                                                                        zmiany są niebywałe oglądając się na boki.                                                                                                          Młodzież nasza skanduje raz za razem:                                                                                                                  Siemianowice Śląskie górą.                                                                                                                                      Coś  znaczą.                                                                                                                                                                  Co podziwiam parę osiedli co wyrosły                                                                                                                    jak grzyby po deszczu                                                                                                                                                 samo miasto strzela pod niebo swój                                                                                                                       urok prosty wyrazisty i chwalebny.                                                                                                                         Ja odczuwam natomiast nie mówiąc                                                                                                                       nikomu piękno jego jakie noszę pod                                                                                                                        sercem w  skrytości.                                                                                                                                                    Kilka ulic ze śródmieścia wzrusza                                                                                                                            przecinając wstęgę kolorową panoramy                                                                                                                 miasta niskiej zabudowy na wskroś                                                                                                                         bez widoku bez ogłady swój charakter ma                                                                                                             prowincjonalny tylko ronda dodają blasku                                                                                                            w tym rondo Siemiona nad wyraz okazałe.                                                                                                            Duma to nasza i chluba drogówki.                                                                                                                          Bez okazałości życie toczy się wszędzie                                                                                                                   w tłumie na chodnikach w głębi przecznic.                                                                                                           Miasto jak każde żyje swoimi prawami.                                                                                                                 Gdzieś pozostał podwórkowy zgiełk                                                                                                                       robotniczy trud na murach zawiesił                                                                                                                       ślady cegieł nie mówią nic wielkiego                                                                                                                       co było jak jest lecz dalej przemawia                                                                                                                       charakter miejsko-przemysłowy fasady.                                                                                                                 Żyje i pozostaje w nas duma społeczna                                                                                                                   jak najbardziej rzeczywista okazjonalna.                                                                                                               Miasto co przypomina kamienic epokę                                                                                                                   zabytek drobnomieszczański w połowie                                                                                                                 nasz i sąsiedzki                                                                                                                                                             styl nieokreślony co nie mieści katalog                                                                                                                   lecz to nasze miasto piękne oczywiście                                                                                                                   nadmienię w swoim rodzaju – najlepsze.                                                                                                               Wyglądem cieszy.                                                                                                                                                       Co w portrecie miasta ujmuje z czego                                                                                                                     możemy być dumni – to rynek                                                                                                                                  przy Urzędzie Miejskim jego fontanna                                                                                                                  co tryska radośnie jak mieszkańcy miasta..                                                                                                         Skrzyżowania skupiają myśli i serca                                                                                                                        samochody bieg życia ku przyszłości                                                                                                                      ku szczęściu idzie zataczając kręgi.                                                                                                                          Co mnie uwodzi park miejski co spokojem                                                                                                            trąci niedaleko niego biblioteka znaczna                                                                                                                no i Pszczelnik na krańcach miasta.                                                                                                                        Domy jak to domy jak wszędzie układanka                                                                                                          pudełek większych i mniejszych to bez                                                                                                                  znaczenia mamy jednak zacnych                                                                                                                              ludzi zaliczanych do grona mieszkańców,                                                                                                              społeczność wielka bo jest ich tysiące                                                                                                                    i oni się liczą najwięcej..                                                                                                                                            Ciekawi swego dumni, pogodni chyba                                                                                                                    w usposobieniu to nasz największy                                                                                                                          potencjał twórczy siemianowickiej ziemi.                                                                                                             Dawne granice zatarły myśli porównanie                                                                                                                gubię się co nowe co stare a ja w pośrodku                                                                                                            po trosze we wspomnieniach w nowej                                                                                                                    wizji dzisiaj z nadzieją patrzę na rozwój.                                                                                                                Niewielki, potrzebny, konieczny w końcu                                                                                                              co mam do powiedzenia widząc nie jedną                                                                                                              zmianę na korzyść chlubę miasta więc                                                                                                                    trzeba klaskać w dłonie i bić brawo mówiąc:                                                                                                        jeszcze, jeszcze… dobro się rozpoczyna.                                                                                                                Na pierwsze strony gazet nadaje się rzecz                                                                                                              obraz sylwetka miasta naszego należy                                                                                                                    przedstawić i uświetnić co tu dużo gadać                                                                                                              dzwony niech biją na wieki.                                                                                                            02.06.2012.                                                                                                                                               2.                                    / Twoje Siemianowice /                                                                                                                                                Nic szczególnego nie widzę                                                                                                                                        w obrazie miasta naszego,                                                                                                                                        z którego się wywodzę bo tu wyrosłem.                                                                                                                  Choć żyję w nim od lat nie cieszą                                                                                                                            już kominy a szyby nie bawią zanadto.                                                                                                                  Zwyczajnie odbieram je biegnąc w życie.                                                                                                              A życie miasta to jego mieszkańcy                                                                                                                          po części ty, ja i my wszyscy – społeczność wielka                                                                                               i ja z tobą się do nich zaliczam najchętniej                                                                                                            prostymi słowami co myślę – wyrażam.                                                                                                                  W takim czy w innym spojrzeniu                                                                                                                            miasto istnieje jak ziemia w pojęciu względnym                                                                                                   jestem z nim związany więc na dobre i złe.                                                                                                          Bo w nim mieszkam i spędzam me dni.                                                                                                                  Co tu rzec: to nasze Siemianowice Śląskie                                                                                                             wyjątkowe, że hej.                                                                                                                                                      I to jest to co wyróżnia miasto nasze                                                                                                                      każda piędź ziemi każdy skrawek pola                                                                                                                    granica z dziada pradziada polska                                                                                                                          w śląskiej tradycji i kulturze.                                                                                                                                    Stąd pochodzę tu jest moja szkoła dziecięcy plac                                                                                                i koledzy ze szkolnej ławy tu pojąłem                                                                                                                      niejedną rzecz męską i zdobyłem doświadczenie.                                                                                                Odkryłem niejedno piękno w sobie                                                                                                                        sekret  podwórka miłość do rodziców.                                                                                                                    Tu się zrodziła w końcu ma miłość do miasta…..                                                                                                  Co mi więcej trzeba ten widok                                                                                                                                   z okna nasze miasto w rozkwicie                                                                                                                            które urzeka jak oczy dziewczyny mojej                                                                                                                spod znaku Siemiona rybaka.                                                                                                                                  Jest i coś takiego co koi me serce                                                                                                                            gdy spojrzę na miasto moje i twoje                                                                                                                           proste oblicze robotnicze jego zabudowy                                                                                                              Zwyczajne wzruszenie ma miejsce                                                                                                                           lecz nie o to przecież tu chodzi                                                                                                                                 tu chodzi o uczucia szczere do niego.                                                                                                                     To jest ta miłość  co pobudza moje życie.                                                                                                               Twoje Siemianowice ktoś powie no cóż                                                                                                                 i moje po części nas wszystkich wspólne                                                                                                               bo to nasz dom, dobytek więź na życie                                                                                                                   i naszych dzieci oczywiście.                                                                                                                                       Miasto me wyróżniam spośród innych miast                                                                                                       tu spędzam życia dni i mój czas najlepszy.                                                                                                             W zieleni parku znajduję wytchnienie                                                                                                                   spokój co kryje się wśród woni i kwiatów                                                                                                               to nasz rodzimy Hyde Park czy Central Park                                                                                                         uboższy lecz lokalny siemianowicki – miejski,                                                                                                     z którego możemy być dumni.                                                                                                                                 Gdzieś opodal stoi i zaprasza każdego                                                                                                                   przechodnia siemianowickie Muzeum                                                                                                                   z Izbą Tradycji jakże wspaniałą.                                                                                                                               Tu lubię przychodzić szukając spokoju                                                                                                                   i ciszy witam uśmiechem gapia                                                                                                                               co na mnie ukradkiem zerka z nad głowy.                                                                                                             czas mi pozwala wypuszczam się                                                                                                                             w teren dalszy by zażyć rekreacji w                                                                                                                         odludnej Bażanterii jakże cudnej niespotykanej.                                                                                                 Jak widać to ja kocham swoje miasto                                                                                                                     jak umiem – w specyficzny sposób;                                                                                                                         ty, twoje Siemianowice musisz dopiero                                                                                                                 pokochać jeśli coś dla ciebie znaczy…….                                               12.02.2012r.                                                3.                                                                                                                                                                                               /Mam taką nadzieję/                                                                                                                                                           Mam taką nadzieję cichą,                                                                                                                                           że jedno spojrzenie twe                                                                                                                                             przywróci znowu szczęście.                                                                                                                                       Nie proszę losu lecz zdaję się                                                                                                                                   na jego łaskę.                                                                                                                                                               jak dziecko łudzę się, że tak będzie                                                                                                                         wiara czyni cuda podobno                                                                                                                                         i ja w to wierzę – głęboko.                                                                                                                                         Bo co pozostało mi innego                                                                                                                                         jak poddać się Najwyższemu.                                                                                                                                   Roztkliwiam się co chwilę                                                                                                                                         spoglądam przez okno i oczekuję,                                                                                                                           kiedy przyjdziesz….                                                                                                                                                     Miłość zasmuca me serce                                                                                                                                           jak ciebie przy mnie nie ma                                                                                                                                       co będzie jak znikniesz                                                                                                                                               nie wiem co wtedy się stanie?                                                                                                                                   Ufam przeznaczeniu czy słusznie?                                                                                                                           serce wiodło mnie zawsze ku szczęściu                                                                                                                   pierwszej myśli i miłości wielkiej                                                                                                                             w moim pojęciu czy na pewno?                                                                                                                               Czy tak było jak pierwotnie czułam                                                                                                                         miłość zagadką jest odwieczną                                                                                                                                 jak my sami – zagubieni.                                                                                                                                           Jak człowiek jak wszystko stworzone                                                                                                                     przez Boga – lecz co ja mam z tego,                                                                                                                         że cierpię bo kocham namiętnie                                                                                                                               i z wątpliwością jestem ciągle.                                                                                                                                 Mogę przecież utracić i tego się boję                                                                                                                       niepewność budzi obawy i grzeszy                                                                                                                           burzy radość serca, które dygocze za                                                                                                                       każdym razem gdy idziesz strudzony…….                                                                                                             A ja tęsknię i ci przebaczam niejeden                                                                                                                     już raz wszystko co tkwi z twej naturze.                                                                                                                 Co powiesz co zrobisz to bez znaczenia                                                                                                                   obecność twa liczy się zawsze gdy                                                                                                                           spojrzysz tak słodko najczulej jak                                                                                                                           umiesz tak jak ty to tylko potrafisz.                                                                                                                         Czy głupio sądzę czy nie tak myślę                                                                                                                           to namiętność mą wstrząsa i gra                                                                                                                             myśli dręczą gdy nie ma cię przy mnie.                                                                                                                   Wszystko traci sens i źle mi z tym                                                                                                                           wołam przez ciszę, która objęła                                                                                                                               mnie w pół i trzyma tak mocno jak ty.                                                                                                                   Wołam w rozpaczy serca najszybciej                                                                                                                       przybądź i bądź koło mnie zawsze.                                                                                                                         Bo tyś lekarstwem jest na me życie                                                                                                                         balsamem co koi me łzy i wzruszenie                                                                                                                     i nie umiem się wyrzec a żyć bez ciebie                                                                                                                   jest najtrudniej…                                                                                                                                                                                          20.06.2012.                                                                                                        4.                                                                                                                                                                                                                      / Bażantarnia /                                                                                                                                                            Co mogę powiedzieć o swym mieście                                                                                                                      niewiele nic szczególnego                                                                                                                                          poza tym, że jest.                                                                                                                                                          Miasto jak miasto zbiorowisko ludzi                                                                                                                       środowisko jak wszędzie                                                                                                                                           lecz zawsze jest coś czym się wyróżnia                                                                                                                   czym się szczyci i c zym można się                                                                                                                           zachwycić.                                                                                                                                                                     Takie coś co jest wizytówką                                                                                                                                      drugorzędną w moim pojęciu.                                                                                                                                  Nie plac rynek czy ulica główna                                                                                                                                ja podziwiam miejsca odludne                                                                                                                                  za miastem teren niezabudowany                                                                                                                            gdzie ciekawiej płynie czas daleko                                                                                                                          od hałd i miejskiego mrowiska.                                                                                                                                To Bażantarnia oczywiście wyjątek                                                                                                                          jakich mało                                                                                                                                                                    skrawek ziemi okazały łono natury                                                                                                                          nasz pomnik przyrody.                                                                                                                                              Lubię tam chodzić by zażyć                                                                                                                                      rekreacji.                                                                                                                                                                        Bo jest niewiele miejsc w dzisiejszej                                                                                                                        dobie gdzie można wypocząć                                                                                                                                    pospacerować do woli z ochotą                                                                                                                               oglądać zieleń w głębi i stawy w oddali.                                                                                                                 Odetchnąć świeżym powietrzem.                                                                                                                             To nasz zabytek przemiłyodludnywszak                                                                                                                swojski skansen przyrody rodzimej                                                                                                                         – ukochany.                                                                                                                                                                Nie muszę wychwalać  nie muszę                                                                                                                            zachwalać to miejsce samo mówi                                                                                                                            za siebie – przyjdź i zobacz jak jesteś                                                                                                                      w pobliżu.                                                                                                                                                                      W tych stronach, gwarancja murowana.                                                                                                           Zakątek a jakże swe piękno przedstawia                                                                                                            walory ma i je ukazuje w najlepszysposób.                                                                                                           Nie skłamię jak powiem, że z żurnala                                                                                                                     prawie wzięty                                                                                                                                                               Co tu ukrywać Bażantarnia w pełnej                                                                                                                       krasie po prostu zadziwia.                                                                                                                                         Idąc na wstępie Aleją Spacerową, która                                                                                                                 prowadzi w bajeczny nastrój w krainę                                                                                                                  marzeń w milszy fragment siemianowickiej                                                                                                         ziemi zmierza prosto pod statuę                                                                                                                               Siemiona, który na skałce stoi i mile                                                                                                                       witając zaprasza gości….                                                                                                                                           A jest tu co oglądać niejedno zachwyca                                                                                                                 podziwiać można tyle co chwilę inny                                                                                                                       widok rozbraja fascynuje i rozczula                                                                                                                         więc przystaję i patrzę z łezką w oku                                                                                                                       wzruszony obecnością piękna                                                                                                                                   niemalże cudną.                                                                                                                                                           Bo dawniej tak tu nie było.                                                                                                                                       W lewo idąc lekko zbaczam i na staw                                                                                                                     trafiam do samej  wodnej oazy,                                                                                                                               która opływa jak mini ocean  „Rzęsa”                                                                                                                     kałuża duża pośród leśnej wspaniałości.                                                                                                               To światek grona kaczek i wędkarski raj                                                                                                               przedzielony groblą dla frajdy.                                                                                                                                 I ławek jest tu sporo gdzie można                                                                                                                           siąść i odpocząć z ulgą po dłuższym                                                                                                                          marszu.                                                                                                                                                                         W przeciwną stronę na prawo                                                                                                                                   droga prowadzi do lasku ktoś może                                                                                                                         pomyśleć, że to ten sławny paryski                                                                                                                         lasek Buloński lecz                                                                                                                                                      nie to nasz Fazaniec niewiele gorszy.                                                                                                                      Także wspaniały rozległy jak okiem                                                                                                                        sięgnąć.                                                                                                                                                                          W lasku jak w parku alejki niejedne                                                                                                                         wiodą krużganki do ławek przyciętych                                                                                                                   z bali na modłę natury.                                                                                                                                              Oblicze zdrowia wśród drzew zawieszone                                                                                                              poprzeplatane dróg pajęczyną                                                                                                                                  rekreacji dla rowerów i pieszych ścieżek.                                                                                                              Co tu gadać wspaniały pejzaż się                                                                                                                              roztacza wokół z prawej strony                                                                                                                                szczere pola a dalej teren rozległy                                                                                                                            to pola golfowe w angielskim stylu.                                                                                                                        A dalej hen cmentarz  niemieckich                                                                                                                          rekrutów z czasów I i II wojny kto tam                                                                                                                  w końcu wie pamięta czyja to mogiła…..                                                                                                                By lepiej widzieć to na myśliwską                                                                                                                             wchodzę fortecę i z ambony                                                                                                                                       wybałuszam oczy podziwiam                                                                                                                                   z wysoka niejedno rzucam spojrzenie                                                                                                                     zerkam na drugi staw mniejszy                                                                                                                               opodal nazwany „Remizą”.                                                                                                                                       Jest to nie powiem jakieś urozmaicenie                                                                                                                 jak na miejską możliwość zwykły                                                                                                                             gościnny teren najlepszy na świecie.                                                                                                                       Bo nasz siemianowicki. o rety.                                                                                                                                                                                                   

            28.06.2012 r.                                                      5.                                                                                                                                                                                                                         / Pszczelnik /                                                                                                                                                                Każda dzielnica ma swój charakter                                                                                                                         walor określony swoje piękno                                                                                                                                   ukryte i oczywiście -                                                                                                                                                   swoje znaczenie w życiu miasta.                                                                                                                               Pszczelnik ma jedno i drugie                                                                                                                                     to wiemy – bo kto się po nim                                                                                                                                   przechadza to rozumie najlepiej.                                                                                                                             I co tu dużo gadać!                                                                                                                                                     Nie ma wystrzałów jak w innych                                                                                                                             miastach architektury tym  bardziej                                                                                                                       wiadomo żadnej lecz tu pogodny                                                                                                                             nastrój spokojny klimat rozciąga się                                                                                                                       do samych granic.                                                                                                                                                       Ktoś powie co za atrakcja ja powiem                                                                                                                       była kiedyś i pozostała dla miasta                                                                                                                           lecz w innej postaci w innej                                                                                                                                       tonacji bo nie wszyscy umieją                                                                                                                                   ją słuchać tym bardziej podziwiać,                                                                                                                           odczuwać.                                                                                                                                                                     To sprawa powiedzmy wyobraźni.                                                                                                                           Pszczelnik to był chlubą dla                                                                                                                                       miasta  lecz teraz echa przebrzmiały                                                                                                                       kiedyś tam pierwszy był tenis ziemny                                                                                                                     pierwszy w historii jogging  absolutna                                                                                                                   nowość – ścieżki zdrowia.                                                                                                                                         Szał społeczny szał kompletny minionej epoki.                                                                                                   Biegi nie na wyścig  lecz dla przyjemności                                                                                                             skalę globalną przyjęła sprawa i tak                                                                                                                       bez końca i w jakim stylu.                                                                                                                                         Pszczelnik więc był w czołówce                                                                                                                                 I chwała mu za to.                                                                                                                                                       Historia chce pominąć usunąć                                                                                                                                 z pamięci niejedno i te osiągnięcia                                                                                                                           sportowe wrażenia zwykłe                                                                                                                                         lecz czas sprzyja rozwojowi                                                                                                                                       miasta jak widać i nie wszystko                                                                                                                               da się zapomnieć.                                                                                                                                                       Pszczelnik zawsze był wierny swemu                                                                                                                     klubowi bo tu się zadomowił klub                                                                                                                           piłkarski Stal a później Siemianowiczanka                                                                                                           przemianowana.                                                                                                                                                         Co za różnica jaka nazwa na jedno                                                                                                                           wychodzi to nasza przecież drużyna                                                                                                                       piłkarska.                                                                                                                                                                      Pszczelnik niewiele dziś znaczy zgasł                                                                                                                      jego blask świetność przycichła                                                                                                                                gdzieś uleciała.                                                                                                                                                            Mniej ludzi tu dziś przychodzi poza                                                                                                                        mną oczywista.                                                                                                                                                            Chociaż autobus podjeżdża tak                                                                                                                                blisko jak dawniej pod same wrota tłumów                                                                                                          nie spotkasz a tylko zapaleńców.                                                                                                                              Kto lubi ciszę i spacer w zieleni pośród                                                                                                                  drzew to tu to spotyka i ma pod ręką                                                                                                                      spokój dokoła i Pszczelnik wypełnia                                                                                                                        i spełnia życzenia wedle woli.                                                                                                                                   Wkraczając w te miejsca jest tu jak                                                                                                                         dawniej hala sportowa na przedzie                                                                                                                         stoi jak kiedyś tuż za nią basen                                                                                                                                 kąpielisko całą gębą -                                                                                                                                                 a opodal boisko do koszykówki.                                                                                                                               Z tyłu natomiast dalej trochę idąc                                                                                                                           wyrasta stadion piłkarski mniej                                                                                                                               okazały bo świeci dawno pustkami.                                                                                                                         Minęły czasy dopingu oklasków owacji                                                                                                                   zwykłego kibicowania stadion żył                                                                                                                           innym zwyczajem radością pod niebo,                                                                                                                   wrzawą.                                                                                                                                                                         Piękno piłki zanika nie mając pieniędzy.                                                                                                               Za stadion dalej bieży spojrzenie                                                                                                                             I cóż lasek paradny ujawnia się w gali                                                                                                                     ugania się on za dziewczętami                                                                                                                                 co biegną wspaniale szukając                                                                                                                                    zdrowia krętymi ścieżkami.                                                                                                                                     Inne zbyt nowocześnie podchodzą                                                                                                                           do rzeczy i ścigają się chętnie                                                                                                                                    traktami leśnymi w sposób mechaniczny                                                                                                              na rowerach najlepszych.                                                                                                                                          To taka nowa fascynacja młodzieży.                                                                                                                        Jaki Pszczelnik jest urodziwy to                                                                                                                              widać bogactwo zieleni jak w dżungli                                                                                                                      jego nadmiar przejawia się                                                                                                                                       w drzewach i krzewach a trawa rozkłada                                                                                                               się wokół jak dywan i to jest to                                                                                                                                 piękno wyraz miejsca będącego obecnie                                                                                                                 na uboczu – więc czasem zajrzyj                                                                                                                                tu nie co dzień ale od święta.                                                                                                                                    Dla parady.                                                                                                                                                                   Wspomnij o nim przypadkiem dobrze                                                                                                                   i ciepło  z zachwytem.                                                                                                                                                 Od siebie powiem na ucho,                                                                                                                                       że chciałbym  tu chętnie zamieszkać                                                                                                                       choć chwilę……                                                                                                                                                                                                                                             30.06.2012.